هر ساله مریخ (معادل 4.3 روز در زمین) ، سیاره سرخ طوفان های منطقه ای و گرد و غبار را تجربه می کند که همزمان با تابستان در نیمکره جنوبی رخ می دهد. هر سه سال یک بار مریخ (معادل پنج سال و نیم بر روی زمین) ، این طوفان ها به حدی افزایش می یابد که کل سیاره را تحت پوشش خود قرار می دهند و حتی از زمین می بینند.
طوفان های مریخ یک تهدید جدی برای مأموریت های روباتیک است و می تواند طوفان های الکترواستاتیک ایجاد کند که به تجهیزات الکترونیکی آسیب می رساند و باعث گرد و غبار روی پانل های خورشیدی می شود. در طول سالهای 1 و 2 مریخ مریخ ، مریخ گرم و کاوشگر داخلی پس از قرار گرفتن در معرض طوفان های گرد و غبار که از انرژی کافی برای ادامه فعالیت های خود جلوگیری می کنند ، ناپدید شدند.
پودر مریخ می تواند باعث بیماری های تنفسی شود
اما آیا گرد و غبار به روند مأموریت های خلبانی نیز آسیب می رساند؟ ناسا و آژانس فضایی چین (CMS) قصد دارند فضانوردان را طی دهه های آینده به مریخ بفرستند. این مأموریت ها ماهها در مریخ خواهد بود و در نهایت منجر به ساخت شهرک های طولانی مدت در سطح سیاره می شود.
طبق مطالعه جدیدی که در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) انجام شده است ، طوفان های گرد و غبار و گرد و غبار احتمالاً باعث بیماری های تنفسی و افزایش خطر این بیماری ها می شوند ، بنابراین سایر خطرات سلامتی باید تهیه شود. این مطالعه از جاستین ال وانگیک متخصص در دانشگاه USC به همراه تعدادی از همکارانش در دانشکده پزشکی کوک.
ارسال مأموریت های خلبانی به مریخ چالش های بسیاری از جمله مشکلات لجستیک و خطرات سلامتی دارد. در پنج سال گذشته ، بزرگترین فاصله بین زمین و مریخ 2 میلیون کیلومتر بوده است که تقریباً 2 برابر فاصله بین زمین و ماه است. این تفاوت کوچک در سال 2 اتفاق افتاد و نزدیکترین شکافی بود که دو سیاره بیش از 6000 سال تجربه کردند. با استفاده از روشهای معمول ، یک سفر به مریخ بین دو تا سه ماه طول می کشد ، در این مدت فضانوردان تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در معرض میکرو آن را تجربه می کنند.
تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از میکروارگانیسم آن شامل آتروفی عضلانی ، کاهش تراکم استخوان ، تضعیف سیستم قلبی عروقی و غیره است. علاوه بر این ، یک مأموریت بازگشت از مریخ می تواند تا سه سال طول بکشد و فضانوردان حداقل یک سال را در گرانش مریخ (که 4.3 ٪ از گرانش زمین است) می گذرانند. همچنین ، خطر در معرض تابش کیهانی در طول سفر و هنگام کار روی سطح مریخ وجود دارد. اما چالش دیگر اثرات احتمالی خاک مریخ بر سلامت فضانوردان است.
آنچه که گرد و غبار و گرد و غبار مریخ را خطرناک تر می کند ، اندازه ذرات بسیار کوچک است
وانگ در مصاحبه با Universi Todi گفت: “بسیاری از عناصر سمی وجود دارد که فضانوردان می توانند در معرض مریخ قرار بگیرند.” از همه مهمتر ، پودر و گرد و غبار سیلیس ، و همچنین گرد و غبار بازالت و آهن و آهن به شکل نانوذرات ، هر دو می توانند باعث واکنش های مخرب در ریه ها شوند و منجر به بیماری های تنفسی شوند. “آنچه گرد و غبار و گرد و غبار مریخ را خطرناک تر می کند این است که اندازه متوسط ذرات گرد و غبار مریخ بسیار پایین تر از حداقل است که مخاط ریه ما قادر به جدا شدن است ، بنابراین خطر ابتلا به بیماری های تنفسی افزایش می یابد.”
ناسا
در طی مأموریت های آپولو ، فضانوردان گزارش دادند که خاک قمری به لباس فضایی خود و در تمام سطوح داخل فضاپیما متصل است. پس از بازگشت به زمین ، آنها علائمی مانند سرفه ، تحریک گلو ، چشم پاره شده و دید تاری را تجربه کردند. در یک مطالعه ناسا در سال 2 ، گزارش های مربوط به پنج فضانورد آپولو برای ارزیابی اثرات مشترک گرد و غبار و گرد و غبار بر فضای فعالیت (EVA) مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه نتیجه گرفت که مهمترین خطرات سلامت خاک شامل تاری دید و مشکلات ناشی از استنشاق و تحریک است.
بیشتر بخوانید
وانگ گفت: “سیلیس به طور مستقیم باعث سیلیکوز می شود ، که معمولاً در بین کارگران مینی یا صنعت ساخت و ساز در معرض سیلیس قرار می گیرد.” سیلیکوز و تماس با پودر آهن سمی بسیار شبیه به بیماری ریوی معدنچیان زغال سنگ به نام “کبد” است.
مریخ و پودر گرد و غبار به دلیل ترکیبات سمی آنها علاوه بر ایجاد تحریک ریوی و مشکلات تنفسی و بینایی نیز خطرناک هستند. این ترکیبات شامل پرکولرات ، سیلیس ، اکسیدهای آهن ، گچ و مقادیر کمی از فلزات سمی مانند کروم ، بریلیم ، آرسنیک و کادمیوم است که سطح دقیق آنها هنوز کاملاً شناخته نشده است. مطالعات گسترده ای در مورد اثرات سلامت این فلزات بر روی زمین انجام شده است ، و وانگ و تیم وی از این مطالعات برای ارزیابی خطرات احتمالی ترکیبات مریخ بر فضانوردان مریخ استفاده کرده اند.
وانگ می گوید درمان فضانوردان در مریخ دشوارتر خواهد بود. از آنجا که سفر به کره زمین بسیار طولانی تر از مأموریت های قبلی به ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) و ماه است. در چنین شرایطی ، ما باید برای طیف گسترده ای از بیماری ها و مشکلات بهداشتی که فضانوردان می توانند در مأموریت های طولانی مدت خود تجربه کنند ، آماده باشیم. علاوه بر این ، تابش ریز و درشت و تابش کیهانی آن تأثیر منفی بر بدن انسان دارد که می تواند فضانوردان را در برابر بیماری آسیب پذیرتر کند و روند درمان را پیچیده تر کند. به طور خاص ، تابش در معرض می تواند باعث بیماری های ریوی شود که اثرات ویرانگر گرد و غبار بر روی ریه های فضانوردان را تشدید می کند.
علاوه بر نیاز به غذا ، آب و اکسیژن ، فاصله زیاد بین زمین و مریخ ارسال تجهیزات پزشکی حیاتی را دشوار می کند و امکان پذیر نیست که بلافاصله فضانوردان را برای درمان های اساسی به زمین بازگردانید. به گفته وانگ و همکارانش ، این بدان معنی است که مأموریت های آزمایشی باید تا حد امکان در زمینه مراقبت های پزشکی باشد.
اقدامات پیشگیرانه در برابر خطرات گرد و غبار مریخ بهترین روش است
وانگ ، مانند سایر خطرات مهم بهداشتی ، بر اهمیت پیشگیری تأکید می کند ، اگرچه برخی از آنها اقدامات لازم را برای کاهش این خطرات ارائه داده اند: “مهمترین راه حل پیشگیرانه جلوگیری از فضانوردان و امکان فیلتر کردن ذرات وارد محیط به نوعی است. البته مقدار کمی از گرد و غبار قطعاً نفوذ خواهد کرد. به خصوص در طوفان های گرد و غبار مریخ ، حفظ یک محیط تمیز دشوار است. “ما مطالعاتی پیدا کرده ایم که ویتامین C می تواند به جلوگیری از بیماری های ناشی از کروم کمک کند و ید همچنین می تواند از بیماری تیروئید ناشی از پرکلرات جلوگیری کند.”
تیم وانگ همچنین تأکید کرد که باید اقدامات پیشگیرانه انجام شود. وانگ توضیح داد که بیش از مصرف ویتامین C می تواند خطر سنگ کلیه را افزایش دهد. با این حال ، فضانوردان در حال حاضر برای مدت طولانی در میکرومین های خود در معرض خطر هستند. علاوه بر این ، مصرف بیش از حد ید می تواند به همان بیماری های تیروئید منجر شود که ابتدا باید از آنها جلوگیری کند.
در سالهای اخیر ، آژانس های فضایی به طور فعال در حال توسعه فناوری ها و راهکارهایی برای کاهش خطرات پودر ماه و مریخ هستند. برخی از این راه حل ها شامل اسپری های ویژه ، پرتوهای الکترونیکی و پوشش های محافظ است. از آنجا که برنامه Artemis همچنان به کاربرد و نزدیک شدن به مأموریت های مریخ ادامه می دهد ، ما احتمالاً شاهد پیشرفت قابل توجهی در داروخانه و درمان های پزشکی خواهیم بود که به ما در مقابله با خطرات مطالعه فضایی کمک می کند.
