دوره های یخی دوره های بسیار سردی است که تقریباً در هر 5000 سال اتفاق می افتد ، و قسمت های بزرگی از زمین را برای هزاران سال با صفحات یخ عظیم پوشانده است.
دوره های یخی با دوره های داغ از هم جدا می شوند. در وسط وسط ، یخ به قطب ها می رود و هوای زمین گرم می شود. زمین در حال حاضر در وسط میانگین زمان قرار دارد و آخرین کوه یخ در حدود 2000 سال پیش به اوج خود رسید.
انحراف محوری و نوسان مدار زمین
دانشمندان در گذشته نشان می دهند که موقعیت و زاویه زمین به خورشید می تواند بر تشکیل صفحات یخ تأثیر بگذارد. در اوایل دهه 1980 ، دانشمند صربستان میکوتین میلانکوویچ این واقعیت را مطرح کرد که تغییرات جزئی در انحراف محوری زمین و شکل مدار زمین می تواند منجر به وقایع عظیم یخی شود.
محققان طی صد سال گذشته در حال آزمایش نظریه میلانکوویچ بوده اند. در این راستا ، مطالعه ای که در سال سوم شواهد زمین شناسی یافت می شود نشان می دهد که دو پارامتر زمین (تغییر در انحراف محوری و حرکت تخصصی به معنای این است که حرکت تدریجی در امتداد محور چرخش زمین) در گسترش و عقب نشینی صفحات یخ نقش دارد. با این حال ، نقش دقیق هر یک از پارامترها مشخص نشده است. بارکر و همکارانش اکنون می گویند که آنها در نهایت توانسته اند تأثیر این پارامترها را تعیین کنند.
محور زمین در دمای 1.5 درجه سانتیگراد منحرف می شود ، که باعث می شود تابش انرژی خورشید از هر قطب متفاوت باشد. کج شدن محور زمین به طور طبیعی در چرخه 6000 سال تغییر می کند و گاهی اوقات کوچکتر می شود و گاهی اوقات کمتر.
محور زمین نیز مانند یک چرخ -yoyvi سبک با یک حرکت سبک دریغ می کند. این نوسان باعث می شود میزان انرژی خورشیدی در تابستان مناطق استوایی را تغییر دهد و این تغییرات در حدود 6000 سال اتفاق می افتد.
در مطالعه جدید ، محققان تغییرات در محور زمین و تردید را طی 6000 سال گذشته بررسی کرده اند. آنها همچنین با استفاده از داده های به دست آمده از پوسته های میکروسکوپی به نام مواد آرایشی در رسوب اقیانوس ، گسترش و برداشت صفحات یخ را در این مدت مورد بررسی قرار دادند. به گفته بارکر ، فرکانس نسبی برخی از انواع اکسیژن در فضا نشان می دهد که صفحات یخ در هنگام زنده بودن این موجودات چقدر گسترش یافته است.
