وقتی روی زمین می میرید، حتی اگر نمی خواهید به آن فکر کنید، معمولاً می دانید چه اتفاقی برای بدن شما می افتد. اما اگر در فضا، در ماه یا در راه رسیدن به ماه بمیرید چه اتفاقی برای بدن شما می افتد؟
اگرچه ناسا احتمالاً دوست ندارد در مورد آن فکر کند، اما آژانس فضایی برنامه هایی از پیش تعیین شده برای زمان وقوع مرگ در فضا دارد.
کریس هادفیلد، فضانورد و فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین‌المللی، می‌گوید ناسا تمرین‌هایی را برای زمانی که ممکن است فردی در فضا بمیرد انجام می‌دهد. در این تمرین‌ها (که شبیه‌سازی مرگ نامیده می‌شود)، فضانوردان یاد می‌گیرند که اگر چنین اتفاقی بیفتد، چه کاری انجام دهند و چگونه با یک موقعیت مشابه کنار بیایند.
کریس هادفیلد می‌گوید که اگر شخصی در حین انجام کاری خارج از فضاپیما (مثل پیاده‌روی فضایی) بمیرد، اولین قدم این است که جسد را به قفل هوایی ببرید. وی افزود: اگر فردی در فضا بمیرد، جسد را در لباس فضایی نگه می دارند، زیرا اگر از لباس خارج شود، بوی بد ناشی از تجزیه بدن پخش می شود و فضانوردان دیگر را نگران می کند. سپس جسد را در جای سرد ایستگاه فضایی قرار می دهند تا سرما دیرتر باعث تجزیه بدن شود.
ناسا برای زمانی که ممکن است فردی در فضا بمیرد تمرین هایی انجام می دهد
در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)، مشکل مرگ فضانوردان نسبتاً سریع قابل حل است. در چنین شرایطی، ابتدا جسد برای مدتی در قسمت سردتر ایستگاه نگهداری می‌شد و احتمالاً بی‌نظیرترین دفن یا انتقال جسد در تاریخ بشر انجام می‌شد. در نهایت، واحد برنامه ISS تصمیم نهایی را در مورد نحوه نگهداری یا دفن بقایا می گیرد.
اگر فضانوردی در ایستگاه فضایی بین‌المللی بمیرد، ناسا سه گزینه برای برخورد با بدن دارد: اول اینکه جسد را به زمین بازگرداند. ثانیاً جسد را در جاده می اندازند تا کاملاً از بین برود و سوم جسد را در جو زمین قرار می دهند تا بسوزد و از بین برود. البته ناسا به خواسته های خود فضانورد که قبلا ذکر شد توجه خواهد کرد. اما سفرهای طولانی‌تر، مانند سفر به مریخ، ممکن است به روش‌های متفاوتی برای کنترل بدن نیاز داشته باشد.
بدن را می توان به فضا پرتاب کرد. اما این می تواند بدن را به زباله های فضایی تبدیل کند و برای فضاپیماها و سایر تجهیزات خطرناک باشد. پرتاب جسد مرده به فضا برخلاف قوانین بین المللی پیشگیری از زباله های فضایی است و می تواند باعث ایجاد مشکلات و تنش بین کشورها شود.
یکی از پیشنهادات ناسا این است که جسد متوفی را در یک کیسه قرار داده و سپس آن را به یک بازوی روباتیک در خارج از فضاپیما بچسبانند. در فضا، جسد یخ می زند. سپس بازوی رباتیک کیسه را به مدت 15 دقیقه تکان می دهد تا بدن به قطعات کوچک خرد شود. آب کیسه از طریق دریچه تبخیر می شود و در نهایت حدود 25 کیلوگرم از بدن باقی می ماند که باید به زمین برگردانده شود.
سوزان ویگ ماساک از این شرکت که خدمات تشییع جنازه سازگار با محیط زیست را ارائه می دهد، می گوید که همه چیز در فضاپیما باید فشرده و دقیق تنظیم شود. چون جا و جایی برای نگهداری جسد سالم نیست. برای این منظور، تعداد کیسه های بدن باید برابر با تعداد خدمه منهای یک نفر باشد. زیرا آخرین مرد نمی تواند بدن خود را در گونی بگذارد.
اما اگر به ماه برسید و در آنجا بمیرید چه اتفاقی برای بدن شما می افتد؟
هنوز دستورالعمل خاصی در مورد نحوه برخورد با جسد فردی که در ماه می میرد وجود ندارد. این تصمیم احتمالاً به نظرات سایر فضانوردان مأموریت و تیم های پشتیبانی زمینی بستگی دارد. خواسته های فضانورد فوت شده نیز مورد توجه قرار خواهد گرفت.
بیشتر بخوانید
ناسا بسیار مراقب است که میکروب های زمین را به سیارات و قمرهای دیگر منتقل نکند. بنابراین، اگر جسد یک فضانورد به زمین بازگردانده نشود، ناسا ترجیح می دهد آن را بسوزاند تا میکروب ها را از بین ببرد. اگر این امکان پذیر نباشد (مثلاً اگر اتفاقی برای کل خدمه بیفتد)، اجساد را می توان در سطح ماه دفن کرد یا رها کرد.
اگر جسدی روی سطح ماه رها شود، مانند روی زمین تجزیه نمی شود. اگر در یک روز قمری با پوشیدن لباس فضانوردی بمیرید، باکتری‌ها در بدن شما فرآیند تجزیه طبیعی را آغاز می‌کنند، درست مانند روی زمین. اما این روند زیاد دوام نخواهد آورد و یا به همان اندازه موثر نخواهد بود. زیرا آب موجود در چوب در محیط خلاء نزدیک ماه به سرعت تبخیر می شود.
اگر جسدی روی سطح ماه رها شود، مانند روی زمین تجزیه نمی شود
وقتی شب طولانی قمری (که 14 روز زمینی طول می کشد) شروع می شود، جسد شما یخ می زند و فعالیت باکتری های در حال پوسیدگی به طور کامل متوقف می شود. در آن زمان، از آنجایی که دیگر باکتری برای تجزیه جسد وجود ندارد، بافت های نرم بدن دست نخورده باقی می مانند و تبدیل به “مومیایی ماه” می شود.
بدون حفاظت از جو زمین و میدان مغناطیسی، تشعشعات کیهانی جسد شما را بیشتر تجزیه می کند. این فرآیند زمان زیادی می برد و می تواند میلیون ها سال طول بکشد تا فقط استخوان های شما باقی بماند.
تغییرات دمای ماه که از 127 درجه سانتیگراد در روز تا منفی 173 درجه سانتیگراد در شب متغیر است، بدن را تحت تأثیر قرار می دهد و می تواند به دلیل یخ زدن و ذوب شدن مداوم بدن از بین برود. اگر در ماه دفن می‌شوید، از تشعشعات خطرناک سطح ماه محافظت می‌شوید و دمای بسیار سرد بدن شما را برای مدتی سالم و مومیایی می‌کند.
به هر حال، اگر قرار است بمیرید، بهتر است این کار را روی زمین انجام دهید. زیرا در فضا مشکلات زیادی برای آژانس های فضایی وجود خواهد داشت.
