چارلز کانوی، استاد روانپزشکی در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس. می گوید به طور متوسط، هر بیمار قبل از شرکت در آزمایش، 13 درمان مختلف را امتحان کرده بود که هیچ کدام نتوانست به آنها کمک کند. علاوه بر این، این افراد بیش از نیمی از زندگی خود را دچار افسردگی کرده اند. اگرچه بیماری این افراد بسیار شدید و طولانی مدت است، اما در نتیجه درمان جدید، بهبود قابل توجهی در علائم افسردگی، کیفیت زندگی و توانایی انجام کارهای روزانه مشاهده می شود.
تحریک عصب واگ قبلاً برای درمان افسردگی نویدبخش بوده است. اما شواهد موفقیت آن همیشه قطعی نبوده و همین امر باعث شده است که هزینه این درمان برای افراد دارای بیمه در کشورهایی مانند ایالات متحده بالا باشد.
مطالعه جدید محدودیت هایی نیز دارد. محققان از مقیاسی به نام مقیاس درجه بندی افسردگی مونتگومری-آسبرگ (MADRS) برای ارزیابی علائم افسردگی استفاده کردند. بر اساس این مقیاس، بین گروهی که تحت درمان قرار گرفتند و گروهی که این درمان را دریافت نکردند، تفاوت معناداری مشاهده نشد.
تنها تعداد کمی از شرکت کنندگان، در هر دو گروه تحت درمان و درمان نشده، به طور کامل از افسردگی خود بهبود یافتند. همچنین لازم به ذکر است که شرکت آمریکایی سازنده دستگاه تحریک عصب واگ حامی این مطالعه جدید بوده است.
اگرچه این مطالعه محدودیت هایی دارد، اما نتایج آن به ویژه در کمک به افرادی که از افسردگی شدید رنج می برند و قادر به انجام وظایف ذهنی و روزانه نیستند، امیدوارکننده است. چارلز کانوی می‌گوید آنچه واقعاً اهمیت دارد این است که خود بیماران گزارش داده‌اند که زندگی‌شان بهبود یافته است و پیشرفت‌های قابل‌توجهی در توانایی‌شان برای انجام کارهای روزانه و زندگی‌شان دیده‌اند.
ادامه مطلب
حدود 30 درصد از افرادی که افسردگی شدید دارند از داروهای معمول نتیجه نمی گیرند و مشکلات جدی تری مانند خودکشی و بستری شدن در بیمارستان پیدا می کنند.
یک مطالعه اخیر در حال انجام است تا بررسی کند که آیا تحریک عصب واگ ممکن است برای افراد مبتلا به افسردگی دوقطبی نیز مفید باشد. همچنین، محققان قصد دارند آزمایش خود را برای چهار سال دیگر ادامه دهند و ببینند آیا این درمان در زیرمجموعه خاصی از بیماران افسرده موثر است یا خیر.
چارلز کانوی می گوید نکته مثبت در مورد تحریک عصب واگ این است که ما از نتایج مطالعات دیگر می دانیم که وقتی یک بیمار به درمان پاسخ می دهد، اثرات آن معمولا طولانی مدت است.
تحقیق در مجله تحریک مغز منتشر شده است.
