سفازین ها با روشن تر شدن آهسته تر می تپند و به اخترشناسان اجازه می دهد تا درخشندگی ذاتی این ستارگان را اندازه گیری کنند. با مقایسه درخشندگی واقعی ستاره با درخشندگی مشاهده شده از زمین، و استفاده از ابرنواخترهای نوع 1a (که در همه جا با روشنایی مشابه منفجر می شوند) به عنوان خط مبنا، آنها می توانند اندازه گیری متغیرهای سفازی را در رویکرد اعمال کنند.نردبانی برای رسیدن به فاصله کیهانی» از این طریق به گذشته های دور دنیا خیره شدن اما مشکلات واقعی از اینجا شروع می شود.
کیهان شناسان با استفاده از ماهواره پلانک آژانس فضایی اروپا برای اندازه گیری تشعشعات پس زمینه کیهانی، ثابت هابل را تقریباً 67 کیلومتر در ثانیه در هر مگاپارسک به دست آوردند. این نتیجه، همراه با سایر اندازه‌گیری‌های جهان اولیه، با پیش‌بینی‌های مدل استاندارد کیهان‌شناسی سازگار بود. اما در تضاد کامل با اندازه‌گیری‌های نردبان فاصله متغیر Cephasian بود که نرخ انبساط 73 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپاسکال را نشان می‌داد. این تفاوت کاملاً خارج از خطای مجاز اندازه گیری های پلانک است و نشانه روشنی است که جهان بسیار سریعتر از آنچه نظریه ها اجازه می دهند منبسط می شود.
اخترشناسان توضیحات مختلفی را برای دلیل این اختلاف ارائه کرده‌اند و برخی تلاش می‌کنند تا خطاهای سیستماتیک احتمالی در نتایج را توضیح دهند. در همین حال، دیگران تنش را با اندازه‌گیری نردبان فاصله دقیق‌تر فشار دادند.
برای بررسی بیشتر این سویه، محققان از یک نردبان فاصله ای که از داده های ابزار طیف سنجی انرژی تاریک (DESI) به دست آمده بود، استفاده کردند. این ابزار موقعیت ماهانه میلیون ها کهکشان را تعیین می کند تا چگونگی انبساط جهان تا به امروز را بررسی کند.
بیشتر بخوانید:
با این حال، در حالی که داده های اولیه DESI نتیجه نگران کننده مشابهی را برای مدل استاندارد کیهان شناسی ایجاد کرد (رسیدن به ثابت هابل 76.05 کیلومتر بر ثانیه در مگاپارسک، که بسیار خارج از محدوده خطای اندازه گیری های پلانک است)، عدم قطعیت در مورد فاصله تا پله اول نردبان در خوشه کهکشانی کما، یافته‌ها را بیشتر پنهان می‌کند.
برای تایید تخمین DESI، اسکلنیک و تیمش دوازده ابرنواختر نوع Ia مختلف را که در سرتاسر خوشه کما پراکنده شده بودند مورد مطالعه قرار دادند. آنها دریافتند که این خوشه تقریباً 320 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد.
هنگامی که اولین پله نردبان سفت شد، نتیجه 76.5 کیلومتر بر ثانیه در هر مگاپارسک بود. این مقدار تا حد زیادی تنش موجود را تایید می کند و نشان دهنده پتانسیل اختلال در مدل استاندارد کیهان شناسی است. با این حال، هنوز مشخص نیست که چه چیزی می تواند جایگزین یا اصلاح نظریه کیهان شناسی 40 ساله شود. اسکلنیک می گوید:
ما در نقطه ای هستیم که به شدت به مدل های دو دهه و نیم اخیر متکی هستیم و همه چیز را از هم می بینیم. می تواند طرز فکر ما را در مورد جهان تغییر دهد. هنوز شگفتی هایی در کیهان شناسی باقی مانده است، اما چه کسی می داند که در آینده چه اکتشافاتی رخ خواهد داد.
15 ژانویه مطالعه در مجله نامه های اخترفیزیک منتشر شد
