تأثیر فضای عمیق نزدیک به پنج دهه باعث شده است که دورترین محققان ناسا قدرت خود را به تدریج از دست بدهند. دانشمندان اکنون اعلام کرده اند که برای حفظ انرژی ، ابزار دیگری را در هر فضاپیما می بندند.
دوقلوهای واویگر در ششمین سال برای کشف منظومه شمسی با بهره گیری از فرصت نادر سیارات خارجی که هر 5 سال یک بار اتفاق می افتد ، منتشر شد. این کار در مدت زمان کوتاهی به مدت یک دهه به پایان رسید. اما فضاپیما همچنان به عمق فضا سفر می کند. در حال حاضر ، Voyager 2 نزدیک به 2 میلیارد کیلومتر و Voyager 2 در حدود 2 میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد. در مرحله فعلی ، Vivoles موظف به مطالعه محیط بین رشته ای است که فراتر از نفوذ خورشید است.
با این حال ، کارکنان ناسا در 5 مارس اعلام کردند که دانشمندان در حال حاضر ابزارهای مشاهده کمتری در هر فضاپیما خواهند داشت. برای صرفه جویی در مصرف انرژی ، مدیران مأموریت در تاریخ 7 فوریه زیر سیستم Cosmic Wiggle Rays را حذف کردند و همین کار را در 5 مارس با ابزارهای ذرات باردار واویگر انجام می دهند. این ابزارها پرتوهای کیهانی را مشاهده می کنند که ذرات باردار و همچنین یونها و الکترون ها در فضای متوسط هستند. با این راه حل ، هر فضاپیما در حال حاضر فقط سه ابزار عملیاتی باقی مانده دارد.
سوزان بابا ، مدیر پروژه ویجر در آزمایشگاه ناسا جت (JPL) می گوید: “Verjers ستارگان ارزشمند ما در فضای از راه دور پس از پرتاب هستند و ما می خواهیم آنها را تا حد ممکن زنده نگه داریم.” با این حال ، برق به پایان رسیده است. “اگر اکنون ابزارهایی را در هر واسطه ای از بین نبریم ، آنها احتمالاً فقط چند ماه طول می کشند و پس از آن ما مجبور خواهیم شد پایان مأموریت را اعلام کنیم.”
براساس بیانیه اخیر ، کارمندان ناسا همچنین تصمیم به بازپرداخت ذرات Voyager باردار ذرات باردار و شرکت های تابعه فضایی Voager در سال 2 دارند. هدف این است که اطمینان حاصل شود که حداقل یک ابزار در هر فضاپیما تا دهه 80 عملیاتی خواهد شد.
دوقلوهای واویگر با منبع انرژی هسته ای بر اساس پلوتونیوم شلیک شدند. همانطور که دانشمندان از ابتدا می دانستند که این فضاپیما نمی تواند به انرژی خورشیدی اعتماد کند ، تا آنجا که ستاره ما می تواند ، انرژی هسته ای معقول بود. با این حال ، هسته پلوتنم هر فضاپیما کمی از قدرت خود را از دست می دهد ، که تقریباً چهار وات یا معادل یک لامپ کم است.
بیشتر بخوانید
ابزارهای رایانه ای ، ارتباطات و فضاپیما به کار نیاز به انرژی دارند. در نتیجه ، دانشمندان با یک انتخاب دشوار روبرو هستند: توقف تدریجی ابزارهای صرفه جویی در مصرف انرژی یا در معرض خطر مصرف بیش از حد انرژی و از بین رفتن کل فضاپیما. هیچ کس نمی خواهد پایان دوقلوهای سرمایه گذاری را زودتر از آنچه باید باشد ببیند.
فضاپیمای Voyager به نمادی از اکتشافات مکانی تبدیل شده است. ابتدا Vivier 2 در 6 اوت پرتاب شد و سپس Baviger از زمین خارج شد. Wower 2 در سال 2 از مشتری گذشت و در سال 2 با سیاره کیوان و تایتان دیدار کرد. Vavier 2 همان مسیر را دنبال کرد ، و سپس اولین و در لحظه امروز تنها فضاپیما شد که اورانوس و نپتون را کشف کرد.
هنگامی که ویس تمام سیارات خارجی منظومه شمسی را ملاقات می کند ، مأموریت اصلی آنها به پایان رسید. با این حال ، فضاپیما هنوز سالم بود ، بنابراین ناسا تصمیم گرفت سفر خود را ادامه دهد. Vivgers سپس مناطق دوردست خورشید را بررسی می کند و به ترتیب در سال 1 و 2 وارد فضای میانی شده است. در حال حاضر ، Voyager حدود 2 برابر فاصله بین زمین و خورشید است. در حالی که Wower 2 2 بار است.
لیندا اسپیلکر ، دانشمند پروژه JPL می گوید: “Vavigers هر دقیقه از هر روز یک منطقه را مورد بررسی قرار می دهد که هیچ فضاپیمایی هرگز راه نرفته است.” همچنین این بدان معنی است که هر روز می تواند آخرین روز ما باشد. “اما این روز می تواند با یک کشف جدید در محیط میانی همراه باشد.”
