دلنوشته غمناک ترانه علیدوستی برای فوت برادرش

من هنوز نمی توانم آن را باور کنم. داستان چهارشنبه هنوز کابوس خانواده و خانواده ام است. در پایان سال ، 83 و عید 84 ما و خانواده ام روز بدی داشتیم. برای ما سخت بود که هر روز رنگ نباشیم و هنوز هم دشوار است.

در حین مرگ پویان ، من چهارشنبه فیلم را ساختم و او درست در روز چهارشنبه 25 مارس 2004 درگذشت. وقتی آنها این خبر را دادند ، نمی دانم چگونه به خانه بروم. اما پس از آن ، وقتی این مراسم به پایان رسید ، من سریع می خواستم و می خواستم سرم را در فیلم گرم کنم و دوباره به گروه بپیوندم.

در حقیقت ، من به مدت یک هفته به مدت یک هفته به کار خود نرفتم ، سه روز اول شناسه ، در هر صورت ، با هیچ چیز ، سه روز نبود. در واقع ، من به دلیل این حادثه فقط 4 روز کار را متوقف کردم. بعد از بازگشت به کار ، احساس کردم که این هفته به چهل روز محکوم شده است و خیلی دیر شده است.

خوشبختانه ، هیچ کس با من غمگین صحبت نکرد و جو آنقدر که قبلاً دشوار نبود ، شاید بچه ها این هفته دائماً با من بودند و در تمام مراسم شرکت می کردند. امیدوارم این اتفاق برای هیچ خانواده ای رخ نداد. زیرا چنین چیزهایی واقعاً وحشتناک هستند و هرگز جذب نمی شوند.

شاید کسی که هرگز نتواند آن را اداره کند ، مادر من است. البته نمی توان گفت که اتفاقات دشوارتر است! اگر روزی تصمیم بگیرم تنها پیام اخلاقی را به زندگی خود به جوانان بدهم (زیرا پیام را دوست ندارم) ، تا آنجا که می توانید شلوغ خواهم شد. وقت آن است … اما با آتش ، با خطر بازی نکنید. نه به خاطر خواهران ما. “