روستای پلنگان یکی از روستاهای قابل توجه استان کردستان است که مردم محلی به آن پلنگان نیز می گویند. پلنگان با معماری شگفت انگیز پلکانی و طبیعت زیبا و بکر خود در فهرست میراث ملی کشور به ثبت رسیده و دارای نام های مستعار «بهشت گمشده» و «کردستان ماسوله» است. روستای پالنگان نمونه ای ارزشمند از روستاهای پلکانی کامیاران در استان کردستان است.
بی شک روستایی با چنین معماری خارق العاده و مردمان اصیل با سابقه فرهنگی طولانی. وجود قلعه های تاریخی، پل های قدیمی از دوره های مختلف نیز موید این موضوع است. احتمالاً هسته اولیه این روستا به دوران اسلامی و دوره سامانیان باز می گردد. این روستای خوش آب و هوا زمانی مقر حکومت بنی اردلان یکی از امرای محلی کردستان بوده و پیش از آن نیز مقر حکومت امرای کلخور بوده است.
طبیعت بی نظیر و کوهستانی روستای پالنگان با آب و هوای مطبوع خود بستر مناسبی برای پرورش گیاهان مختلف از جمله گیاهان دارویی است. انواع گیاهان مانند گل گاوزبان، حکشیر، گل ختمی، بابونه و کاسنی و انواع درختان بلوط، کیکم، آرژن و ساقه پوشش گیاهی پالنگان را تشکیل می دهند. در اطراف روستا مراتع سرسبزی وجود دارد که امکان چرا و دامداری را فراهم می کند.
روستای پلنگان در شیب بسیار تند قرار دارد و به همین دلیل بنا به سبک معماری بسیاری از روستاهای روستا از سقف جلویی خانه به عنوان حیاط خلوت خانه استفاده می شود و البته خانه های اینجا معمولاً ساخته می شوند. از مصالح بومی به ویژه سنگ و گل و رسما ثابت شده است که دانش در این مورد نسل به نسل منتقل می شود و تمام خانه های این روستا با استفاده از سنگ تراشی ساخته شده است.
در روستای پالنگان کوه سخت و استوار با دقت تراشیده شده و در فضای ایجاد شده سنگ های تراشیده شده به صورت خشک و البته در مواردی با گل توسط استادکاران چیده شده و حاصل کار خانگی می شود. آرام و چشم نواز مانند رنگ کوهی که شکل آن کمی تغییر کرده است و سپس سقف خانه ها را با تخته و سپس با گل می سازند و این رسم همچنان پابرجاست. به دنبال مردم آن روستا.
تنظیم کننده
