دیوید جونز ، یک متخصص ریزگردها در دانشگاه پورتسموث ، انگلیس ، در یادداشتی به وب سایت فاش کرد تا از این امر محافظت کند که بخش عمده ای از آدامس های امروز حاوی لاستیک های مصنوعی مختلف روغن است. مواد مشابه آنچه در تولید لاستیک استفاده می شود. این ترکیبات نه تنها وارد بدن ما می شوند بلکه بعد از دور انداختن محیط زیست را نیز آلوده می کنند.
ریگلی ، یکی از بزرگترین تولید کنندگان لثه در جهان ، ترکیب دقیق محصولات آن را نشان نمی دهد. این شرکت در اظهارنظر در مورد برنامه بهداشت دهان و دندان خود ، فقط خاطرنشان می کند که پایه آدامس مصنوعی تمام مواد را با هم ترکیب می کند تا یک بافت صاف و صاف ایجاد شود.
در سال سوم ، تجزیه و تحلیل شیمیایی محققان دانشگاه آرکانزاس از فاش کردن آنچه که ریگلی و سایر تولید کنندگان آدامس از فاش کردن خودداری کردند ، خودداری کردند: جویدن آدامس می تواند شامل مواد مختلفی از جمله استایرن بوتادین (استفاده شده در تولید تایر) ، پلی اتیلن (که در کیسه های پلاستیکی استفاده می شود).
جونز می گوید وقتی مردم متوجه می شوند که در واقع توده پلاستیک انعطاف پذیر را می جوند ، شوکه و متنفر هستند. اکثر تولید کنندگان دقیقاً مشخص نمی کنند که لثه آنها چه ساخته شده است و با “پایه لثه” در لیست مواد اولیه ، از جزئیات خودداری می کنند.
اگرچه هر سال آمار دقیقی برای تولید آدامس وجود ندارد ، اما متخصصان معتقدند سالانه حدود 1.5 تریلیون جویدن تولید می شود. جونز دریافت که بیشتر تاج گل در حدود 1.5 گرم آزمایش می کنند. براساس این امر ، تقریباً 1.5 میلیون تن آدامس تقریباً 1.5 میلیون تن آدامس در هر سال تولید می کند. از کل وزن آدامس تولید شده هر سال ، حدود یک سوم آن یک پایه مصنوعی است که حاوی مواد شیمیایی زیادی است که هر سال و بعد از جویدن وارد محیط می شوند.
هنگام جویدن لثه ها به عنوان زباله در ملاء عام باقی مانده است ، زیرا آنها دشوار هستند و مدت زمان زیادی طول می کشد ، آنها اغلب در پیاده روها ، زیر صندلی ها ، میزها و نیمکت ها باقی می مانند. سرانجام ، لثه ها تجزیه می شوند و میکروپلاستیک می شوند. اما این روند می تواند چندین دهه طول بکشد.
بیشتر بخوانید
اگرچه برخی از شرکت ها کمپین هایی را برای کمک به دفع صحیح زباله های لثه راه اندازی کرده اند ، اما به گفته جونز ، کمک شرکت های تمیز کردن محیط زیست این است که تولید کنندگان پلاستیک می خواهند کیسه های زباله و آشغال را در برنامه های تمیز کردن ساحل جمع کنند. جونز معتقد است که این کمکهای غذایی هیچ تاثیری ندارد ، زیرا شرکت ها در نهایت به تولید محصولات محیطی ادامه خواهند داد.
کمک های مالی یا کمپین های لثه مشکل اصلی را حل نمی کند. مشکل اصلی این است که مواد معدنی و سمی (که می تواند برای سلامتی مضر باشد) می تواند در محصول غذایی (مانند جویدن آدامس) گنجانده شود.
نمی توان گفت دقیقاً چقدر جویدن در ایجاد مشکل آلودگی میکروپلاستیک درگیر است ، اما این به ما یادآوری می کند که آلودگی پلاستیک از بسیاری از منابع غیرمعمول ناشی می شود که ما اغلب به آنها توجه نمی کنیم. جونز نتیجه می گیرد: “آلودگی ناشی از آدامس شکل دیگری از آلودگی پلاستیک است.”
