اگر کسی از شما بپرسد که بدترین سال تاریخ بشر چه بوده است، چه چیزی را حدس می زنید؟ سال 1347 شمسی سال بسیار وحشتناکی بود، سال مرگ سیاه، که طاعون خیار حدود یک چهارم تا یک سوم جمعیت اروپای آن زمان را کشت. و در طول سال های جنگ جهانی دوم، تخمین زده می شود که حدود 60 میلیون نفر در جبهه های جنگ و زیر آوار بمباران های زمینی و هوایی جان خود را از دست دادند.
به گزارش راز باکا، شاید در سال 1918 اپیدمی آنفولانزای خوکی شیوع پیدا کرد و گفته می شود تا 100 میلیون نفر بر اثر این بیماری مهلک جان خود را از دست داده اند. اما برخلاف تصور، بدترین سال تاریخ آن چیزی نیست که اکثر ما فکر می کنیم، بلکه سال 536 پس از میلاد است.
مک کورمیک و همکارانش در مقاله جدید خود دریافتند که در این دوره دشوار، نشانه‌هایی از بهبود اقتصادی تا سال 640، یعنی بیش از یک قرن بعد، مشاهده نشد.
سال 536 دهمین سال سلطنت ژوستینیانوس اول، امپراتور بیزانس (روم شرقی) نامیده می شد. البته، همانطور که می توانید تصور کنید، امسال سال جنگ و خونریزی نبود. بلکه در این دوره اتفاق خاصی نیفتاد جز جنگ های کوچک در ابعاد انسانی.
هیچ اپیدمی (دوره طاعون هنوز فرا نرسیده بود) و یک نسل کشی غیرمعمول بزرگ وجود نداشت. اما یک اتفاق غیرمنتظره در آسمان رخ داد: یک مه غبار مرموز در آن سال در آسمان ظاهر شد، نور خورشید را مسدود کرد، باعث کاهش شدید دمای جهانی شد و جهان را برای سال‌ها در هرج و مرج فرو برد و باعث خشکسالی، تخریب محصولات کشاورزی، برف شد. یک تابستان در چین و گرسنگی دسته جمعی بود.
پروکوپیوس مورخ، محقق و حقوقدان بیزانسی نوشت: در این سال نشانه های وحشتناک ترین قحطی ظاهر شد. از آنجایی که خورشید دیگر روشن نبود و مانند ماه بود، در طول این سال انگار خورشید همیشه در یک ابر خسوف بود.
شواهدی وجود دارد که فوران‌های آتشفشانی فاجعه‌بار باعث این رویدادها شده و نه تنها بر هسته‌های یخی قطب جنوب و حلقه‌های درختان گرینلند تأثیر می‌گذارد، بلکه فوران‌های آتشفشانی بعدی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد که باعث سرمای کوتاه مدت جهانی و قحطی ویرانگر شد.
اکنون تجزیه و تحلیل جدیدی از هسته یخی یخچال طبیعی Col Gnifiti در مرز بین سوئیس و ایتالیا اطلاعات جدیدی را در مورد قرن حاضر در اختیار محققان قرار داده است که باعث وحشت در سراسر جهان شده است.
دمای هوا در تابستان سال 536 بین 1.5 تا 2.5 درجه سانتیگراد سردتر بود که سردترین دهه در 2300 سال اخیر است.
آجیل یخی یک منبع باستان شناسی شگفت انگیز است. در یخچال های طبیعی، برفی که می بارد آب نمی شود، بلکه به تدریج جمع می شود. برف از بلورهای کوچکی تشکیل شده است که هوا بین آنها جریان دارد. با گذشت زمان، این لایه های یخ هر سال به آن اضافه می شوند بدون اینکه حتی یک لایه از بین برود.
این صفحات یخی با ضخامت گاه تا 3000 متر حاوی رکوردهای هوایی یک میلیون ساله هستند که برای محققان مانند یک کپسول زمان است. در سال 536 پس از میلاد، خاکستر و زباله های آتشفشانی با لایه های یخ مخلوط شد که نشانه ای از یک رویداد آتشفشانی بزرگ است. هسته های یخی در گرینلند و یخ قطب جنوب شواهدی از فوران دوم در سال 540 پس از میلاد را نشان می دهد. و سپس در سال 541 طاعون شیوع یافت و اوضاع از بد به وخیم رسید.
