مارموست‌ها مانند انسان یکدیگر را به اسم صدا می‌زنند

مارموست (مارموست ها) میمون های کوچک و دوست داشتنی بومی آمریکای جنوبی هستند که توانایی های اجتماعی بسیار جالبی دارند. این میمون های کوچک پر از شگفتی هستند و در ساختارهای اجتماعی پیچیده در زیستگاه های بالای درخت زندگی می کنند.

به گزارش ScienceAlertنتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که اعضای گروه های اجتماعی مارموست ها حتی یکدیگر را به نام صدا می کنند. رفتاری که قبلا فقط در سه گونه بسیار باهوش از جمله فیل ها، دلفین ها و انسان ها ثبت شده بود. با این حال، طوطی ها همچنین سیگنال های صوتی منحصر به فردی را برای شناسایی خود تولید می کنند.

نویسندگان مطالعه گزارش می دهند که مارموست ها از صداهای خاصی به نام «صداهای فی» برای شناسایی و برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند.

با توجه به اینکه تعداد کمی از حیوانات وحشی شناخته شده دارای چنین سیستم نامگذاری هستند، کشف صداهای فی در جامعه مارموست بی اهمیت نیست. اما یافتن آن در نخستی‌سانان جالب است، زیرا تا کنون ما تنها نخستی‌هایی بودیم که یکدیگر را به نام می‌شناختیم. از میان همه نخستی‌ها، توانایی تشخیص با نام در دوردست‌ترین میمون‌ها، نه در اعضای نزدیک‌تر خانواده انسان‌ها یافت شد.

به گفته محققان، یافته‌های جدید علاوه بر جلب توجه به مارموست‌ها، ممکن است به ما در درک بهتر ریشه‌های زبان اجدادمان کمک کند. نویسندگان برای باز کردن اسرار مارموست‌ها، مکالمات طبیعی بین جفت پستاندارانی را که نمی‌توانستند یکدیگر را ببینند اما صدای یکدیگر را می‌شنوند، و بین یک مارموست و یک کامپیوتر ضبط کردند.

محققان خاطرنشان می‌کنند که مارموست‌ها از صداها برای ایجاد دیالوگ‌های زیر و بم استفاده می‌کنند و طبق گزارش‌ها می‌توان تماس‌ها را با جزئیات مربوط به کسانی که آنها را انجام می‌دهند کدگذاری کرد.

با توجه به ویژگی‌های متمایز و تطبیق‌پذیری صداهای فی، محققان این فرضیه را مطرح کردند که وقتی مارموت‌ها از این تماس‌ها برای صحبت با یکدیگر استفاده می‌کنند، ممکن است از آنها برای «نام‌گذاری» یا شناسایی یکدیگر استفاده کنند. این بدان معنی است که مارموت ها روشی برای یادگیری و استفاده از این نام ها در گروه های اجتماعی خود دارند.

به رهبری تیمی از محققان دیوید عمریک محقق علوم مغز دریافت که گرازها در واقع از صداهای متمایز فی برای نامگذاری یکدیگر استفاده می کنند. میمون‌ها همچنین صداهای فی را که مستقیماً در آنها ایجاد می‌شود، به دقت درک می‌کنند و به آنها پاسخ می‌دهند.

اومر می‌گوید: «این یافته پیچیدگی ارتباطات اجتماعی در میان مارموست‌ها را برجسته می‌کند. “این تماس‌ها فقط برای یافتن یکدیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، بلکه مارموست‌ها از این صداهای خاص برای نام مستعار و خطاب به افراد خاصی استفاده می‌کنند.”

نتایج مطالعه نشان می دهد که اعضای گروه از نام مستعار آوایی خاص برای خطاب به هر فرد استفاده می کنند و به طور مداوم از ویژگی های آوایی خاصی برای رمزگذاری نام های خاص استفاده می کنند. به نظر می رسد همه اینها جنبه هایی از گفتار انسان را منعکس می کند، از جمله استفاده از القاب آوایی به عنوان نام و وجود گویش های محلی.

این احتمال وجود دارد که نام همه افراد در گروهی از مارموت ها از طریق یادگیری اجتماعی رایج شود، که فقط در میان میمون های جوان نزدیک به هم اتفاق نمی افتد. حتی مارموست‌های بالغ غیرمرتبط می‌توانند نام‌ها و جزئیات تلفظ را از یکدیگر بیاموزند، که نشان می‌دهد میمون‌های بالغ هم نام و هم لهجه را از سایر اعضای گروه در طبیعت یاد می‌گیرند.

آزمایشگاه دیوید عمر

محققان خاطرنشان می‌کنند که مارموست‌ها در سایبان‌های جنگلی متراکم جنگل‌های بارانی آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند، جایی که نام مستعار برای اعضای گروه ممکن است مزیت تطبیقی ​​داشته باشد. دید در درختان انبوه محدود است، اما استفاده از نام های مستعار آوازی مانند نام ها می تواند به میمون ها در حفظ پیوندهای اجتماعی و انسجام گروهی در زمانی که زمان زیادی را دور از دید سپری می کنند کمک کند.

رفتار نامگذاری مارموست ها ممکن است به چگونگی تکامل ارتباطات اجتماعی و زبان در برخی از اجداد ما قبل از انسان اشاره کند. اومر می‌گوید: «مارموست‌ها در گروه‌های کوچک خانوادگی تک‌همسر زندگی می‌کنند و مانند انسان‌ها از بچه‌های خود مراقبت می‌کنند. این شباهت‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها با چالش‌های اجتماعی تکاملی قابل مقایسه با اجداد پیش از زبانی ما روبرو بوده‌اند که احتمالاً مارموست‌ها را به سمت توسعه روش‌های ارتباطی مشابه سوق داده است.»

تحصیل در مجله علمی منتشر شده است.