فسیل های جدید نشان می دهد که ناپدید شدن انبوه ، که 5 درصد از زندگی زمین را 5 میلیون سال پیش کشته است ، احتمالاً نصب فاجعه بار نبوده است.
ناپدید شدن انبوه انتهای منطقه پرم ، که به عنوان “مرگ بزرگ” نیز شناخته می شود ، 1.5 میلیون سال پیش اتفاق افتاد. در آن زمان ، ابرقهرمان Kemea از هم پاشید ، اما تمام سرزمین های زمین هنوز هم تا حد زیادی در کنار هم بودند ، و قاره های جدید توسط دریاهای کم عمق از هم جدا شدند.
به نظر می رسد که یک طرفدار عظیم یک سیستم آتشفشانی ، به نام تلفن های سیبری ، دارای سطح شدید دی اکسید کربن است: با توجه به ارزیابی مطالعات در سن 2 سالگی ، دی اکسید کربن جوی به 2 بخش (PPM) رسیده است. در حالی که سطح فعلی آن 2 ppm است. این رویداد دلیل گرم شدن کره زمین و اسیدی شدن اقیانوس بود که منجر به فروپاشی عظیم اکوسیستم اقیانوس شد.
وضعیت روی زمین بسیار ناشناخته تر است. فقط تعداد معدودی از مناطق جهان دارای لایه های سنگی هستند که حاوی فسیل های اکوسیستم های خشک در انتهای پرمین و آغاز تریاس است. یک مطالعه جدید از یکی از این نکات ، واقع در قسمت شمال شرقی چین فعلی ، پناهگاهی را نشان داد که در آن اکوسیستم با وجود مرگ بزرگ ، نسبتاً سالم باقی مانده است. در این مرحله دانه بذر دانه ها به رشد خود ادامه داده و با سرخس های تولید شده توسط هاگ تکمیل می شوند.
ون یانگ ، محقق و استاد ژئوفیزیک و ژئوفیزیک در دانشگاه علوم و فناوری در میسوری ، قبل از زندگی گفت: “حداقل در این مکان ما انقراض انبوه گیاهان را نمی بینیم.” یافته جدید که در تاریخ 5 مارس ، در مجله Science Advance منتشر شد ، این ایده را که مرگ بزرگ برای زمین پیچیده تر از دریاها است ، تشدید می کند.
