برای برخی از ما، زمان هایی مانند سال نو فرصتی است تا درباره اتفاقات خوب و بدی که در 12 ماه گذشته رخ داده است فکر کنیم. برای برخی، سال جدید مانند نقطه شروعی برای اندیشیدن به آینده است. دکتر جرمی آر. منینگ، دانشیار دپارتمان روانشناسی و علوم مغز در کالج دارتموث، می گوید که توانایی افراد در تفکر فراتر از حال و تصور گذشته و آینده در ذهنشان همیشه او را شگفت زده کرده است.
دکتر منینگ می گوید که بدن ما همیشه در لحظه حال گیر کرده است و فقط در این لحظه می تواند وجود داشته باشد. اما ذهن ما می تواند هر زمان که بخواهد به گذشته برگردد یا آینده را تصور کند. بسیاری از آنچه دانشمندان در مورد چگونگی به یاد آوردن گذشته و پیش بینی آینده افراد می دانند، از مطالعاتی است که بر تجربیات فردی تمرکز دارند.
ایده اصلی ساده است: کارهایی که انجام می دهید یا قصد انجام آنها را دارید به نوعی در شبکه های پیچیده حافظه شما ثبت می شوند. محققان می توانند آنچه را که مغز شما هنگام ایجاد خاطرات جدید انجام می دهد، به یاد آورید، آینده را پیش بینی کنند، برنامه ریزی کنید و مواردی از این قبیل را مطالعه کنند. می دهد
پیش‌بینی‌ها و فرضیاتی که در مورد دیگران می‌کنیم به ما کمک می‌کند تصمیم بگیریم که آیا کسی را دوست داریم یا نه.
زینگمین ژو از دانشگاه دارتموث در تحقیقات اخیر خود او ایده شگفت انگیزی در مورد این پدیده ها ارائه کرد. او کنجکاو بود که چگونه می توانیم گذشته و آینده زندگی دیگران را از نظر ذهنی تصور کنیم. به عنوان مثال، وقتی برای اولین بار با یک غریبه ملاقات می کنیم، پیش بینی ها در مورد گذشته و آینده آن شخص، بخش مهمی از نحوه ارتباط ما با او را تشکیل می دهد.
پیش‌بینی‌ها و فرضیاتی که در مورد دیگران داریم به ما کمک می‌کند تصمیم بگیریم که آیا کسی را دوست داریم یا نه. آیا او می تواند یک شریک عاشقانه مناسب باشد یا ممکن است برای ما خطرناک باشد؟ سوال این است که از چه سرنخ هایی برای این کار استفاده می کنیم؟
در فیزیک کلاسیک، اگر بدانیم توپ در این لحظه کجاست و با چه سرعتی حرکت می کند، می توانیم بگوییم که در گذشته کجا بوده و در آینده به کجا خواهد رفت. به عبارت دیگر، اطلاعات فعلی به ما کمک می کند تا در مورد گذشته و آینده حدس بزنیم.
آیا می‌توانیم در مورد تجارب ذهنی و تعاملات اجتماعی که در مورد حرکت توپ حدس می‌زنیم، همین کار را انجام دهیم؟ اگر چنین است، باید بتوانیم در مورد گذشته یک غریبه تا آنجا که می توانیم درباره آینده او حدس بزنیم.
برای آزمایش این ایده، محققان از 36 نفر خواستند تا قسمت هایی از یک برنامه تلویزیونی را تماشا کنند و سپس حدس بزنند قبل یا بعد از هر صحنه چه اتفاقی افتاده است. شرکت کنندگان در حدس زدن اتفاقات قبل از صحنه بهتر از اتفاقات بعد از صحنه بودند. اما چرا اینطور بود؟
محققان دریافتند که دلیل اینکه مردم در حدس زدن بهتر در مورد گذشته هستند این است که اکثر حدس های آنها بر اساس گفتگوهایی است که شخصیت های تلویزیونی انجام می دهند. این مکالمات به آنها کمک می کند تا راحت تر بفهمند که در گذشته چه اتفاقی افتاده است.
شخصیت های این برنامه تلویزیونی بیشتر از گذشته در مورد آینده صحبت می کردند. به همین دلیل، شرکت کنندگان در مورد رویدادهای گذشته از تاریخ اطلاعات بیشتری کسب کردند و حدس زدن در مورد آینده دشوارتر بود.
نتایج به دست آمده ممکن است به دلیل برنامه تلویزیونی خاصی باشد که شرکت کنندگان تماشا کردند. بنابراین محققان آزمایش را دوباره با برنامه ای متفاوت تکرار کردند. جالب بود که در برنامه جدید شخصیت ها بیشتر از گذشته صحبت می کردند تا آینده. آیا این یک تصادف بود؟
ادامه مطلب
محققان تجزیه و تحلیل گسترده ای انجام دادند که شامل ده ها میلیون مکالمه واقعی و تخیلی از کتاب ها، فیلم ها، برنامه های تلویزیونی و تعاملات واقعی بود. آنها دریافتند که این رفتار، یعنی صحبت بیشتر در مورد گذشته تا آینده، هم در داستان های تخیلی و هم در گفتگوهای واقعی مشاهده می شود. به نظر می رسد این ویژگی اصلی در نحوه ارتباط افراد است.
اما چرا بیشتر در مورد گذشته صحبت می کنیم تا آینده؟ این به این دلیل است که ما در مورد گذشته خود بیشتر می دانیم و آینده هنوز ناشناخته است، بنابراین شاید طبیعی باشد که بیشتر در مورد موضوعات مرتبط با ما آنها را می شناسیم صحبت کنیم.
باورها و اطلاعاتی که افراد دارند در گفتگو با دیگران آشکار می شود. بنابراین، اطلاعاتی که مردم از مکالماتی که می بینند یا شرکت می کنند به دست می آورند، طبیعتاً نسبت به گذشته تعصب دارند.
مردم در حدس زدن وقایع گذشته بهتر از پیش بینی رویدادهای آینده هستند. یافته های مطالعه جدید همچنین با سایر تحقیقاتی که به بررسی چگونگی و چرایی تفکر ذهنی مردم در مورد گذشته و آینده می پردازند، همخوانی دارد.
یکی از اصول تمرین ذهن آگاهی، تمرکز بر لحظه حال است. این به ما کمک می کند تا احساس آرامش کنیم و از موقعیتی که در آن هستیم، افرادی که با آنها هستیم و چیزهایی که داریم لذت ببریم.
گاهی اوقات ذهن ما را از لحظه حال دور می کند و باعث می شود از آن جدا شویم. رها شدن از زمان حال می تواند باعث حواس پرتی شود، مثلاً باعث شود تمرکز ما روی مکالمه را از دست بدهیم، یا می تواند بخشی از یک مشکل بزرگتر باشد، مانند تجربه ای که با افسردگی همراه است.
وقتی چیزی که تجربه می کنیم شبیه چیزی است که در گذشته اتفاق افتاده است، ممکن است ناخودآگاه آن لحظات گذشته را دوباره زنده کنیم.
گاهی اوقات عقب نشینی از لحظه حال می تواند مفید باشد. وقتی چیزی که تجربه می کنیم شبیه چیزی است که در گذشته اتفاق افتاده است، ممکن است ناخودآگاه آن لحظات گذشته را دوباره زنده کنیم. به عنوان مثال، بوی کباب می تواند شما را به یاد غذاهایی بیاندازد که مادربزرگتان در کودکی درست می کرد. سپس ممکن است بخواهید این شیرینی ها را بخرید تا احساسات خوب و دلگرم کننده آن دوران را زنده کنید.
خاطرات بر رفتار تأثیر می گذارند و به افراد کمک می کنند تا با استفاده از نشانه هایی که در گذشته مفید بوده اند در موقعیت ها یا محیط های پیچیده حرکت کنند. دلیل اینکه ما حافظه داریم این است که به ما کمک می کند پیش بینی کنیم (هرچند ناقص) چه چیزی در آینده ممکن است اتفاق بیفتد.
اگر چیزی طبق برنامه قبلی پیش نرفت، خاطرات به ما کمک می کنند از اشتباهات خود درس بگیریم و در آینده از آنها اجتناب کنیم. اما برای آنچه که خوب پیش رفته است، می توانیم به خاطرات خوب خود فکر کنیم تا اکنون احساس شادی بیشتری داشته باشیم.
