یک مطالعه جدید نشان داد که افراد دارای اختلال توجه فعال تر خیلی زودتر از همسالان خود می میرند.
یک مطالعه بزرگ نشان داد که مردان و زنان مبتلا به اختلال در اختلال بیش فعالی کمتر از 1 و 2 سال کمتر از همکارانشان که از این اختلال رنج نمی برند ، زندگی می کنند.
مطالعه بیش از 5 بزرگسال بریتانیایی که در زمان فعال اختلال قابل توجهی دارند ، نشان داد که این افراد زودتر از همکارانشان درگذشتند. این مطالعه اخیراً در مجله روانپزشکی انگلیس منتشر شده است و اولین مطالعه ای است که از تمام داده های مرگ و میر برای ارزیابی میانگین عمر افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی استفاده می کند. مطالعات قبلی مجموعه ای از خطرات مرتبط با بیماری ، از جمله فقر ، اختلالات سلامت روان ، سیگار کشیدن و سوء مصرف مواد مخدر را ذکر می کند. نویسندگان هشدار می دهند که اختلال بیش فعالی به طور قابل توجهی کمتر توسط سایر اختلالات سلامت روان تشخیص داده می شود.
این مطالعه علل مرگ زودرس در بین افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی را مشخص نمی کند ، اما محققان می دانند که احتمال سیگار کشیدن یا سوء مصرف مواد مخدر و الکل دو برابر بیشتر از جمعیت عمومی و میزان اوتیسم ، رفتار آسیب زا و اختلالات آنها در مورد شخصیت بسیار بزرگتر از کل جمعیت است. دکتر استات ، استاد روانشناسی در دانشگاه لندن و نویسنده مطالعه می گوید: “در بزرگسالی ، انگیزه ها برای این افراد دشوارتر است ، بنابراین آنها رفتار خطرناک تری خواهند داشت.”
وی همچنین گفت که سیستم های بهداشتی برای ارائه خدمات بهتر به افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی که دارای حساسیت حسی یا مدیریت زمان یا ارتباط با پزشکان در جلسات کوتاه هستند ، باید تنظیم شوند. مطالعات قبلی تعداد غیرمعمول مرگ و میر زودرس در افراد مبتلا به بیش فعالی را نشان داده است. تجزیه و تحلیل متا در سال چهارم نشان داد که مرگ به دلایل غیر طبیعی مانند تصادفات یا خودکشی 3.5 برابر کل جمعیت بود.
یک مطالعه یک ساله که از جداول آماری برای پیش بینی امید به زندگی استفاده می کند ، نتیجه گرفت که بزرگسالان مبتلا به اختلال بیش فعالی در دوران کودکی امید به زندگی کمتری نسبت به یک جمعیت مشترک دارند. محققان بر این باورند که اختلال بیش فعالی فقط نباید به عنوان یک اختلال در کودکی در نظر گرفته شود ، بلکه به عنوان یک مشکل در طول زندگی به عنوان فشار خون بالا مانند کلسترول و دیابت در نظر گرفته می شود.
این مطالعه جدید 5 بیمار در مراکز بهداشت ملی انگلیس ، از جمله 3 بیمار مبتلا به اختلال بیش فعالی را بررسی می کند. گزارش نشده است که هر فرد مبتلا به اختلال بیش فعالی 4 سال را بدون این اختلال مقایسه می کند. در میان مبتلایان به اختلال بیش فعالی ، 2 بیمار مرد و 3 بیمار در طول دوره مطالعه جان باختند که از 1 تا 2 سال به طول انجامید. استفان هینشو ، استاد روانشناسی در دانشگاه کالیفرنیا ، در برکلی ، که یک اختلال بیش فعالی را مورد مطالعه قرار داده است ، این مطالعه را “یافته عالی” و “اولین تحلیل مرگ افراد مبتلا به این اختلال” توصیف کرد.
وی همچنین افزود: “عوامل خطر وجود دارد که باید روی آنها کار شود. این کلید مطالعه است زیرا دانستن در مورد پیشگیری بسیار مهم است ، آیا باید روی خودکشی تمرکز کنیم؟ رژیم بهتر و ورزش یا افسردگی؟ “
تشخیص یک اختلال بیش فعالی در سالهای اخیر تغییر کرده است زیرا پزشکان دریافتند که این اختلال در بسیاری از افراد مسن ، به ویژه زنان و قوس ها تشخیص داده نشده است و می توانند در سنین پایین از درمان بهره مند شوند. دکتر استات امیدوار است که با ایجاد این تغییرات جمعیتی ، سیستم های مراقبت های بهداشتی سعی در شناسایی نیازهای بیماران مبتلا به واگرایی عصبی داشته باشند.