گونه های مفقود شده به طور طبیعی می توانند دوباره رشد کرده و دقیقاً قبل از تخریب به همان بازگردند. اگرچه چنین موجوداتی می توانند از طریق تکامل مکرر رخ دهند. مانند اتفاقی که برای یالوه الدابرا (پرنده) افتاد.
با این حال ، برخی امیدوار بودند که یک توالی ژنومی برای بازگشت حیواناتی مانند Dodo و Mammoth. آیا این بدان معنی است که روزی می توانیم پارک ژوراسیک خود را ایجاد کنیم؟ حتی اگر هشدارهای این فیلم را نادیده بگیریم ، ظرفیت علمی فعلی و داده های ژنوم برای ایجاد ارگانیسم های پیچیده مانند Warar کافی نیست.
بیشتر بخوانید:
از یک طرف ، برخی از دیرینه شناسان معتقدند که قاعده دایناسورها قبل از برخورد سیارک و احتمالاً به دلیل تأثیر تغییرات در محیط به پایان می رسد. اگر این جمله صحیح باشد ، ممکن است دلیل دیگری برای توسعه مجدد این موجودات باشد.
طبق مطالعه ای که در سال 2 منتشر شده است ، میزان ناپدید شدن دایناسورها از تعداد انواع جدید دایناسورها فراتر رفته است. اما تحقیقات بیشتر نشان می دهد که کاهش تنوع به ناچار منجر به نابودی آنها نمی شود ، اما زمان دما ، که منجر به ناپدید شدن انبوه می شود ، از فرضیه فوران آتشفشانی پشتیبانی نمی کند.
در حقیقت ، در حالی که برخی از دایناسورها ، مانند ساروپود ، اگر سیارک به زمین نرسید ، ممکن است کاهش یابد ، سایر دایناسورها می توانند زنده بمانند. شاید روند آنها در تکامل ظاهر و رفتار آنها را از 5 میلیون سال پیش تغییر داده باشد.
حتی در آن زمان ، دیرینه شناس و زیست شناس تکاملی در دانشگاه BAT گفت که تاریخ 5 میلیون سال دایناسورها نشان نمی دهد که بدون مداخله تغییر زیادی کرده اند. اگرچه شانس بسیار کمی برای مقابله با رکس Tiranusor یا عبور از مسیر توسط Stegosaurus وجود دارد ، اما جهان هرگز به طور کامل از شر دایناسورها خلاص نمی شود.
پرندگان امروز فرزندان گروهی از دایناسورها به نام تروپود هستند. محققان بقای خود را به اندازه بدن (کوچک) ، زیستگاه (نیمکره جنوبی به دور از ضربه) و رژیم غذایی (دانه) نسبت می دهند.
