بحث دیگری که در زمینه هوش مصنوعی مطرح می شود، مربوط به تاثیرات این فناوری ها بر محیط زیست و منابع طبیعی است.
در حالی که سازندگان تلفن همراه بسیاری از ویژگی های جدید خود را بر اساس هوش مصنوعی معرفی می کنند، ما به سختی می توانیم استدلال کنیم که از این فناوری ها استفاده نمی کنیم:
Apple Intelligence دنیای فناوری را در طوفان فرو برده است زیرا گوگل تلاش می کند تا حد امکان هوش مصنوعی را در سیستم عامل اندروید ادغام کند و همه کاربران خلاصه های هوش مصنوعی را در بالای اکثر جستجوهای گوگل می بینند.
میزان انرژی و آب صرف شده برای آموزش و پردازش هوش مصنوعی فراتر از تصور ما است
علاوه بر این، OpenAI و Meta در حال توسعه موتورهای جستجوی مبتنی بر هوش مصنوعی خود هستند و درصد کاربران Perplexity روز به روز در حال افزایش است.
ساشا لوچونیمحقق هوش مصنوعی می گوید:
هوش مصنوعی – به ویژه هوش مصنوعی مولد – با شفافیت کم یا بدون شفافیت به ما تحمیل شده است، و صادقانه بگویم، مکانیسم‌های انصراف یا وجود ندارند یا پیچیده هستند.
به همین دلیل، حتی اگر از جمله افرادی باشیم که از محتوای بی کیفیت هوش مصنوعی (که زودتر از آنچه تصور می کنیم ارزش وب امروزی را بی ارزش می کند) درک خوبی نداشته باشیم، باز هم به طور غیر مستقیم در رقابت بزرگ ها حضور داریم. شرکت ها
هوش مصنوعی در اشکال مختلف برای کار کردن به انرژی و آب زیادی نیاز دارد. شرکت هایی مانند مایکروسافت، اپل و گوگل اقداماتی را برای متقاعد کردن مردم انجام داده اند:
به عنوان مثال، مایکروسافت می‌گوید که عملیات هوش مصنوعی به صورت محلی در رایانه‌های CoPilot Plus انجام می‌شود و اپل نیز همین ادعا را برای Apple Intelligence دارد.
گوگل قصد دارد 20 میلیارد دلار برای ساخت پارک های مرکز داده هوش مصنوعی سرمایه گذاری کند که تمام انرژی مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیر تامین کند.
نتایج تحقیقات شائولی رن استاد مهندسی UC Riverside به ما درک بهتری از مصرف انرژی هوش مصنوعی می دهد:
پس از بررسی داده‌های یک مطالعه اخیر مایکروسافت، او تخمین می‌زند که درخواست از ChatGPT برای نوشتن دو ایمیل 200 کلمه‌ای تقریباً به همان اندازه انرژی مصرف می‌کند که یک تسلا مدل 3 برای رانندگی 1 مایلی لازم است. پردازنده‌هایی که این ایمیل‌ها را تولید می‌کردند، به دلیل تولید حرارت بالا، به حدود چهار بطری نیم لیتری آب نیاز داشتند تا خنک شوند.
به گفته گلدمن ساکس، مصرف برق توسط مراکز داده، محل اصلی پردازش هوش مصنوعی، تا پایان این دهه 160 درصد افزایش خواهد یافت و انتشار دی اکسید کربن بیش از دو برابر خواهد شد.
در عین حال، میزان آب مورد نیاز نیز به حدی افزایش خواهد یافت که تا سال 2027 تشنگی هوش مصنوعی می تواند برابر با نیمی از برداشت سالانه آب بریتانیا (مقدار آبی که از محیط خارج می شود و برای اهداف انسانی یا صنعتی استفاده می شود) باشد.
البته، همه این بررسی‌ها از مطالعات مبتنی بر داده‌های محدود ناشی می‌شوند، زیرا شرکت‌های بزرگ فناوری که مهم‌ترین سیستم‌های هوش مصنوعی را تولید می‌کنند، از جمله اپل، گوگل، مایکروسافت و OpenAI، دقیقاً میزان مصرف انرژی یا آب را بیان نمی‌کنند. الگوها دارند.
شائولی رن در این رابطه می گوید: «ما فقط به دنبال جعبه سیاه هستیم. زیرا ما هیچ ایده ای در مورد مصرف انرژی در تعامل با مدل های زبان بزرگ نداریم.”
برخی از کارشناسان معتقدند که ما مصرف کنندگان نباید نسبت به این اتفاقات احساس گناه کنیم. اما چه هوش مصنوعی تمام مشکلات ما را حل کند یا ما را نابود کند (یا هر دو!)، ما قطعاً به شفافیتی از سوی شرکت های فناوری نیاز داریم.
هوش مصنوعی اینجاست که بماند: اگر از ابزارها و چت‌بات‌ها به‌عنوان کمک‌کننده استفاده می‌کنید، ممکن است بهترین کار این باشد که به آن‌ها اعتباری برای کارتان بدهید، همانطور که انتظار دارید دیگران برای خلاقیت و تلاش شما اعتبار بگیرند.
به عنوان مثال، خوب است زیر تصاویری که به کمک هوش مصنوعی برای پست های شبکه اجتماعی یا وبلاگ خود آماده کرده ایم، این موضوع را به اطلاع مخاطبان برسانیم. اگرچه شرکت هایی مانند OpenAI می گویند که به راه حل هایی فکر می کنند که تفاوت بین محتوای انسانی و هوش مصنوعی را روشن کند، اما ابتدا باید استفاده سالم تری از این فناوری ها داشته باشیم.
ما نمی توانیم پیش بینی کنیم که هوش مصنوعی مولد با چه سرعتی رشد خواهد کرد. به عنوان مثال، مدل های فعلی قدرت کدنویسی پیچیده را ندارند و شاید این موضوع در چند سال آینده تغییر کند. با این حال، می‌توانیم به جای اینکه فقط در نقش کاربر ظاهر شویم، روی بهبود تجربه و مهارت‌های خود برای استفاده بهینه از ابزارها سرمایه‌گذاری کنیم.
