وقتی صحبت از صداهای گونه های دیگر می شود ، پرندگان یکی از بهترین نمونه ها هستند. بررسی مهاجرت پرندگان از شکوه نشان داد که پرندگان جداگانه می توانند تماس های سایر گونه های پرنده را در مسیر مهاجرت خود درک کنند ، بنابراین به حفظ ایمنی و سفرهای طولانی کمک می کنند. بنیامین ون دورن ، اولین نویسنده این مطالعه و دستیار در منابع طبیعی و علوم محیط زیست می گوید: “ما اساساً به دنبال یک مدل و مدل های صوتی غیر سبز بودیم.”
محققان بررسی كردند كه آیا صداهای انواع مختلف در طول زمزمه ثبت شده و سپس از داده های جمع آوری شده در حمایت از مفهوم ارتباطات بین رشته ای استفاده می شود. بنابراین ، این تصور که مهاجرت یک مرغ مشهور یک خودت است. با این حال ، داده های آنها هنوز نمی توانند دقیقاً آنچه را که پرندگان می گویند رمزگشایی کنند. ون دورن می گوید:
منطقی است که فکر کنیم آیا ارتباطات اجتماعی بین گونه ها وجود دارد. من فکر می کنم این تماس ها می توانند اطلاعات بیشتری در مورد آنچه قبلاً درک می کنیم داشته باشد.
با این حال ، یادگیری یک زبان بیش از درک آنچه می شنوید نیست. یادگیری زبان توانایی صحبت کردن است. در اینجا Dicrunus adsimilis ، یک پرنده کوچک و سیاه که در سراسر آفریقا یافت می شود ، نمونه ای عالی است.
Bochanga عادت دارد که حیوانات دیگر را دنبال کند تا بتواند مقداری از غذاهای خود را به سرقت ببرد. مربی زیست شناسی در دانشگاه Capilano ، کانادا ، در حالی که گروهی از خانه ها را دنبال می کند ، پرندگان را مطالعه می کند. او فهمید که بوچکا از زنگ هشدار آنها استفاده می کند. صدای جیغ که نشان می دهد شکارچی در حال نزدیک شدن است به طوری که دستورات ترسیده شده و سوراخ های خود را وارد می کنند تا چکمه ها بتوانند زباله ها را از بین ببرند.
با این حال ، به گفته فلوار ، استراتژی فوق باعث ایجاد موقعیت “دروغگو چوپان” می شود. میلترز متوجه می شود که هشدارها یک ترفند است ، بنابراین آنها غذای خود را رها نمی کنند و پنهان نمی شوند.
