در گذشته خانه ها به شکل های مختلف ساخته شده بودند و به زاویه های عمودی و دیوارهای مسطح احتیاج نداشتند. در آسیای غربی ، که منشأ بسیاری از اولین شهرکهای پیچیده انسانی است ، خانه ها در ابعاد مختلف ساخته شده اند.
مدتها اعتقاد بر این بود که جوامع اولیه بشری عمدتاً ساختارهای دایره ای ایجاد شده اند و این مدل برای هزاران سال گسترده است ، تا اینکه به تدریج توسط ساختمانهای مستطیل شکل امروز جایگزین شد. با این حال ، تحقیقات جدید نشان می دهد که تکامل معماری در شرق پیچیده تر از این “دایره مستطیل” ساده است.
طبق گفته IFL Science ، باستان شناسان اخیراً از تجزیه و تحلیل رایانه ای برای کشف معماری شهرکهای اصلی ساخته شده از 4000 تا 5 سال پیش استفاده کرده اند. این مطالعه شامل چهار ساختار از 5 مکان باستانی در مدیترانه و دره اردن در قسمت جنوبی لوانت است. نتایج نشان داد که پیشرفت معماری در آن زمان و مکان اصلی با مدل کلاسیک “انتقال دایره به مستطیل” مطابقت ندارد.
اولین ساختمان های مستطیل توسط فرهنگ Natuf ساخته شده اند
نویسندگان این مطالعه می نویسند: “تغییر قابل توجهی در طراحی سنتی توسعه معماری” دایره -to -reakctor “وجود دارد. براساس این مطالعه ، اولین ساختمانهای مستطیل شکل توسط فرهنگ ناتو ساخته شده است ، جامعه ای از یک شکارچی امیتر ، که در حدود 2000 تا 4.3 سال پیش در منطقه ای از جمله اسرائیل ، فلسطین ، اردن ، لبنان و سوریه ساخته شده است.
عکاس: Naftali Hilger
با این حال ، حتی در دوره ناتو ، ساختارهای مختلفی وجود دارد که نشان می دهد هنوز هیچ الگوی مشخصی از معماری وجود ندارد. با گذشت زمان و در دوران نوسنگی ، اشکال معماری استاندارد تر شده اند ، که می تواند نشانگر شکل گیری سنت های ساختمانی پایدار باشد.
امروزه قسمت بزرگتر ساختمانها از هندسه مستطیل شکل پیروی می کنند. همانطور که در مقاله ای در سال 2 بیان شد ، چندین تئوری برای توضیح این موضوع وجود دارد. نظریه اول می گوید که گرانش می تواند نقش اساسی داشته باشد. سطوح صاف ثبات لازم را برای ساکنان و مبلمان فراهم می کند و دیوارهای عمودی را با کارآمدتر تحمل می کند.
بیشتر بخوانید
از طرف دیگر ، شکل مستطیل استفاده بهینه از فضا را تضمین می کند ، زیرا اتاق ها بدون ایجاد فضای خالی می توانند در کنار هم نصب شوند. همچنین ، ابزارهای معماری سنتی مانند T -and -Gonia Line ، طراحی و ساخت سازه های مستطیل را تسهیل کرده است. احتمالاً معماران باستان به صورت تجربی به این اصول دست یافته اند یا ممکن است بر ساختارهای مستطیل حاکم باشند زیرا آنها نسبت به سایر اشکال مقاومت بیشتری داشتند و به مرور زمان به عنوان محصولی از انتخاب معماری طبیعی جان سالم به در بردند.
در حالی که مستطیل در دنیای مدرن ما حاکم است ، مسیر تکامل معماری به ما نشان می دهد که خلاقیت انسان هرگز به خطوط مستقیم محدود نشده است. در آینده می تواند با تغییر نیازها ، ظهور فن آوری های جدید یا حتی تمایل به نوآوری ، شکل های دایره ای یا هندسه های کاملاً جدید به معماری بازگردد.
به عنوان مثال ، هنگامی که انسان ها شهرک هایی را بر روی ماه ، مریخ یا سیارات دیگر می سازند ، با جایگزینی طرح های مناسب برای محیط های بیگانه برای هزاران سال قوانین معماری می توان برتری اشکال مستطیل شکل را مورد اختلاف و تبدیل کرد.
این مطالعه در مجله تحقیقات باستانی در آسیا منتشر شد.