چه مدت می توانید نفس خود را نگه دارید؟ یک یا شاید چند دقیقه؟ مطمئناً زمانی که شما سعی می کنید این کار را در عمل انجام دهید زمان زیادی به نظر می رسد، اما چند دقیقه برای طولانی ترین حیوان زیر آب چیزی نیست! اگر حدس زدید که قهرمان نگهدارنده نفس در منطقه پستانداران دریایی است، درست حدس زدید. اما وقتی در آن منطقه باشید، اوضاع کمی تیره‌تر می‌شود.
بر اساس طولانی ترین غواصی ثبت شده، این عنوان به نهنگ های منقاری Cuvier تعلق می گیرد. دانشمندان طی یک مطالعه 5 ساله روی 23 نماینده این گونه، غواصی یک عضو و حبس نفس خود را به مدت 3 ساعت و 42 دقیقه ثبت کردند. رکورد جهانی برای یک فرد 24 دقیقه و 37 ثانیه است.
همانطور که گفته شد، میانگین مدت غواصی برای نهنگ های منقاری در این مطالعه 59 دقیقه بود. علاوه بر این، تنها 5 درصد موارد بیش از 1 ساعت و 17.7 دقیقه غواصی مشاهده شد. علاوه بر پرونده ثبت شده، موجودات دریایی دیگری نیز وجود دارند که می توانند نفس خود را بیشتر از این ارقام حبس کنند.
به عنوان مثال، نهنگ‌های اسپرم یا شاه نهنگ‌ها می‌توانند قبل از تنفس روی سطح، حدود یک ساعت و نیم زیر آب بمانند. علاوه بر این، آرواره های فیل نیز برنده واضحی هستند و نفس خود را تا دو ساعت حبس می کنند.
چگونه این حیوانات می توانند نفس خود را برای مدت طولانی حبس کنند؟
بخشی از دلیل اینکه پستانداران دریایی شنای عمیق می توانند برای مدت طولانی زیر آب بمانند این است که ماهیچه های آنها با پروتئینی به نام میوگلوبین پر شده است که اکسیژن را ذخیره می کند و منبع مفیدی از آن برای سلول های عضلانی فراهم می کند. انسان نیز دارای میوگلوبین است، اما در غلظت بسیار کمتر. در انسان، پروتئین هایی که خیلی نزدیک به هم هستند می توانند تجمع یافته و باعث بیماری شوند. پس چرا نهنگ ها، فوک ها و امثال اینها این مشکل را ندارند؟
طبق یک مطالعه در سال 2013، میوگلوبین غواصان پستانداران دارای بار مثبت است. دکتر مایکل برنبرینک، نویسنده این مطالعه گفت: پروتئین ها مانند قطب های آهنربا یکدیگر را دفع می کنند. به این ترتیب، ما فکر می کنیم که این حیوانات ممکن است غلظت بسیار بالایی از این پروتئین ها را در عضلات خود داشته باشند که از چسبیدن و انقباض آنها جلوگیری می کند. »
میوگلوبین ممکن است تنها بخشی از داستان باشد. محققان بر این باورند که نهنگ‌های منقاری Cuvier ممکن است میزان متابولیسم پایینی داشته باشند، به این معنی که اکسیژن را به سرعت مصرف نمی‌کنند.
در نهایت، زمانی که نهنگ ها مجبور به تغییر متابولیسم بدون اکسیژن (تنفس بی هوازی) می شوند، به نظر می رسد که تحمل بیشتری نسبت به تجمع لاکتات در عضلات خود دارند.
