مرجانه گلچین درباره پخش اولین قسمت از فصل بانوان جوکر گفت: ابتدا باید به احسان علیخانی بابت ساخت چنین برنامه ای تبریک گفت. او سعی کرد ثابت کند زنان در عرصه کمدی چیزی کمتر از مردان ندارند و فقط باید به آنها فرصت داد. جرات کرد حرفش را ثابت کند. متأسفانه ما هنوز خطوطی داریم که دیگر در دنیا معنی ندارد. مشکل تفاوت زن و مرد در همه جای دنیا حل شده است، اما ما همچنان به آن فکر می کنیم. من جزو اولین کسانی بودم که آقای علیخانی به من لطف کردند و هنوز هم مرا دوست دارند و اصرار دارند که در این برنامه شرکت کنم. نمی دانم به خاطر سنم است یا مدتی که می گذرد، برای ورود به چنین فضاهایی کمی تردید داشتم. منظورم این است که من در واقع از چیزی که مخاطب ما را در تصویر به عنوان بازیگر می بیند خارج شده و وارد برنامه ای صمیمی تر و آزادتر شده ام. برای من کمی جای سوال دارد که خود واقعی ام را جلوی عکس نشان دهم. منظورم این نیست که حضور زنان نمی تواند به اندازه مردان پررنگ باشد. من شک ندارم که زنان آنقدر توانایی دارند که در هر زمینه ای بدرخشند. اینجا هم می توانند خیلی چیزها بگویند. با این حال، با دانستن بایدها و نبایدهای زنانی که در چنین برنامه‌های واقعیت‌بیانی حضور می‌یابند، تردیدی نداشتم که این ظاهر به همان راحتی برای مردان پیش می‌رود.
با احسان ایلخانی هم صحبت کردم و گفتم ترجیح می دهم نتیجه کار را ببینم، چه می شود و بعد شاید بتوانیم درباره آن صحبت کنیم. باید باور کنیم که ما خانم ها به خصوص در عرصه کمدی، کار خیلی سخت تری نسبت به آقایان داریم. از آنجایی که نمی توانیم از زبان فیزیکی و کلامی استفاده کنیم، کارمان سخت تر می شود. نوع کمدی که دوست دارم کاری است که از زندگی داریوش مهرجویی در اجاره نشین ها و دیدار مامان دیده ام. آثاری که وقتی به آنها می خندیم ساعت ها به آنها فکر می کنیم. مادری که برای چشمان روشن مهمانش غمگین است و ما به آن می خندیم. اما در زیر این خنده غم خاصی نهفته است. این نوع کمدی مورد علاقه من است. من آن نوع سینمای تجاری را دوست ندارم که باید با هر چیزی شوخی کرد و خندید. بیشتر کار من در تلویزیون در زمینه کمدی بوده است. سریالی که با وجود بایدها و نبایدها نتوانستیم کار زیادی انجام دهیم. فکر می کنم یکی از بازیگران زن خوش شانس بودم یا دوستانم فکر می کردند بیشتر از خیلی از خانم ها در قالب یک زن محجبه و سنتی شوخی می کنم.
با این نگاه متفاوت به حضور زنان در عرصه کمدی، امثال من که بیش از 40 سال است در این حرفه حضور دارم، باید کمی از حضور در یک رئالیتی شو بترسند. اینکه این حضور می تواند موفقیت آمیز باشد یا نه، الان نمی توانم نظر بدهم. احسان ایلخانی همچنان با من مهربان است و دوست دارد در این برنامه حضور داشته باشم. بالاخره ما باید طیف وسیعی از مردم را راضی کنیم. در سینما با تعداد محدودی بیننده کار می کنیم، اما وقتی در رسانه ای مانند سکو و تلویزیون ظاهر می شویم، انگار بلندگو به دست گرفته ایم و با مخاطب صحبت می کنیم. این گفتگو برای عموم مردم گیج کننده است. شاید اگر در خارج از کشور بازیگر بودم به راحتی خود واقعی ام را در چنین برنامه ای مطرح می کردم، اما در کشوری که گذاشتن پست در فضای مجازی و شخصی هزار تفسیر به همراه دارد، آدم را کمی محتاط می کند. حداقل برداشت من از این فضا این است. امیدوارم زنان در این فضا همچنان موفق باشند مانند هر جای دیگری که سربلند بیرون آمده اند. مردان با آغوش باز نقش های کمدی بازی می کنند، اما ما زن ها مانند شناگرانی هستیم که دست و پایمان را بسته و برای شنا در دریا گیر کرده ایم. باید با همه زنانی که با همه محدودیت ها در این عرصه فعالیت می کنند خداحافظی کنیم.
روزنامه کوسه
