بسیاری از ما با احساس خستگی و خواب آلودگی بعد از یک شب بی خوابی آشنا هستیم. اما برخی از کاربران شبکه های اجتماعی پا را فراتر گذاشتند و در چالشی به نام «چالش بی خوابی» شرکت کردند.
در چالش بی خوابی، یک یوتیوبر 19 ساله به نام “نورم” تلاش خود را برای ثبت رکورد جهانی بی خوابی به صورت زنده به نمایش گذاشت. بعد از اجرای 250 ساعت بی خوابی، مخاطب از سلامتی من راضی است ابراز نگرانی کردنداما در نهایت به رکورد بی خوابی خود یعنی 264 ساعت و 24 دقیقه رسید.
اقدام نورم منجر به مسدود شدن حساب های یوتیوب و کیک او شد. اما علیرغم ادعای او مبنی بر شکستن رکورد جهانی بی خوابی، شکست خورد رابرت مک دونالد که در سال 1986 ثبت شدبرای شکستن مک دونالد 453 ساعت (تقریباً 19 روز) بیدار ماند.
در سال 1997، گینس به دلایل بهداشتی رکورد طولانی ترین دوره بی خوابی را متوقف کرد و این تصمیم درست بود. بی خوابی طولانی مدت می تواند بسیار خطرناک باشد.
کارشناسان می گویند که بزرگسالان باید به طور منظم، بیش از هفت ساعت در شب خوابیدن ناتوانی مزمن در داشتن خواب کافی خطر ابتلا به بیماری هایی مانند افسردگی، دیابت، چاقی، حمله قلبی، فشار خون بالا و سکته را افزایش می دهد. با خود می آورد. خواب بخش مهمی از برنامه روزانه ما است زیرا به سیستم های مختلف بدن اجازه استراحت و ریکاوری می دهد.
خواب منظم به بدن فرصت استراحت، بازیابی و بازسازی را می دهد
در سه مرحله اول خواب، سیستم عصبی پاراسمپاتیک که وظیفه استراحت و هضم غذا را بر عهده دارد، کنترل بدن را به دست می گیرد و ضربان قلب و فشار خون را کاهش می دهد. در مرحله آخر که خواب با حرکت سریع چشم (REM) نامیده می شود، ضربان قلب سریع می شود و چشم ها حرکت می کنند. این مرحله برای عملکردهای شناختی مانند خلاقیت، یادگیری و حافظه حیاتی است. مصرف الکل یا کافئین قبل از خواب می تواند این چرخه خواب را مختل کند.
کم خوابی یا بی خوابی می تواند حاد یا مزمن باشد. محرومیت حاد ممکن است پس از یک یا دو روز رخ دهد. اگرچه ممکن است این مدت زمان کوتاهی به نظر برسد، اما 24 ساعت محرومیت از خواب می تواند منجر به اختلال در عملکرد بیشتر از رانندگی با کمی بیش از حد مجاز شود.
علائم کم خوابی شدید عبارتند از پف یا سیاهی زیر چشم، تحریک پذیری، زوال شناختی، مه مغزی و افزایش اشتها.
در روز دوم بدون خواب، علائم شدیدتر می شوند و تغییرات رفتاری همراه با کاهش بیشتر شناختی مشاهده می شود. نیاز بدن به خواب قوی تر می شود و می تواند منجر به “خواب لحظه ای” شود، یعنی چرت های خستگی غیرارادی که حدود 30 ثانیه طول می کشد.
همچنین نیاز بدن به غذا افزایش می یابد و ما را مستعد ابتلا به بیماری هایی با واکنش های عصبی و عضلانی مانند التهاب سیستمیک و کاهش پاسخ ایمنی می کند.
در دوره سوم محرومیت از خواب 24 ساعته، میل شدید به خواب وجود دارد. همچنین تعداد و مدت خواب لحظه ای افزایش می یابد. در این دوره احتمال بیگانگی و تحریف شدید، احساس جدایی از واقعیت و توهم نیز افزایش می یابد.
در روز چهارم کم خوابی، همه علائم بدتر می شود و فرد دچار روان پریشی ناشی از کم خوابی می شود، توانایی تفسیر واقعیت را از دست می دهد و میل شدید به خواب دارد.
بهبودی دوره های کم خوابی برای هر فرد متفاوت است. برخی با یک خواب خوب بهبود می یابند، اما برای برخی دیگر ممکن است روزها یا هفته ها طول بکشد.
با این حال مطالعات نشان می دهد خواب جبرانی اغلب نمی تواند تغییرات متابولیک ناشی از کم خوابی را معکوس کند. تغییراتی مانند افزایش وزن و کاهش حساسیت به انسولین را می توان حتی در دوره های نسبتا کوتاه محرومیت از خواب مشاهده کرد.
افرادی که در شیفت شب کار می کنند ممکن است برای همیشه از خواب محروم شوند. کارگران شیفت شب معمولاً یک تا چهار ساعت کمتر از افرادی که در طول روز کار می کنند می خوابند، که می تواند خطر مرگ زودرس را افزایش دهد. در واقع تحقیقات زیادی انجام شده است نشان داده اند کمبود خواب با افزایش خطر مرگ مرتبط است، اما خواب زیاد نیز خطر مرگ را افزایش می دهد.
بهترین راه برای سالم ماندن دوری از چالش های خطرناک شبکه های اجتماعی و رعایت بهداشت خواب است، یعنی هفت تا نه ساعت خواب با کیفیت در شبانه روز. اگر چنین است، بدن شما از شما تشکر خواهد کرد.
