تلاش محققان بر روی کمربند فرار ستاره متمرکز شده است، یعنی ناحیه ای در مدار آن که نور خورشید آنقدر سیاره را گرم می کند تا آب مایع روی سطح جریان یابد. در ابتدا، محققان چیزی نمی بینند، اما با به دست آوردن اطلاعات بیشتر، متوجه وجود یک شی جدید می شوند.
البته، قرار دادن یک سیاره در کمربند حیات به این معنی نیست که مکان خوبی برای زندگی است. به عنوان مثال، سیاره تایید شده و سه قمر احتمالی آن کمتر از زمین جرم دارند. بنابراین، آنها به سختی می توانند جو خود را حفظ کنند. به نظر می رسد سیاره تایید شده بزرگترین نامزد ممکن باشد. در حالی که زمین ما تقریباً 40 درصد وزن دارد و جرم سه نامزد دیگر بین یک پنجم تا یک سوم زمین تخمین زده می شود.
در مقایسه، زهره حدود 80 درصد وزن زمین، مریخ یک دهم وزن زمین، و عطارد بسیار سبک تر است. در حالی که نپتون، اورانوس، زحل و مشتری بسیار سنگین تر از زمین هستند. بنابراین، جرم جهان های ستاره ای بارنارد آنها را در گروهی ناشناخته برای منظومه شمسی قرار می دهد. ستاره شناسان در گذشته سیاره های عجیب دیگری را کشف کرده اند: از ابر مشتری گرفته تا ابر زمین ها در اطراف ستاره های بیگانه. اکنون به نظر می رسد که آنها یک ابر مریخ را در اطراف یکی از نزدیک ترین منظومه ها به زمین کشف کرده اند.
بر اساس یافته ها، سیاره تایید شده در مدت 3.15 روز زمینی به دور ستاره بارنارد می چرخد، در حالی که به نظر می رسد سه سیاره احتمالی دیگر به ترتیب دارای مدارهای 4.12، 2.34 و 6.74 روز باشند. محققان این مطالعه از ابزار ESPRESSO در تلسکوپ بسیار بزرگ در شیلی برای انجام این اندازه گیری استفاده کردند.
بیشتر بخوانید:
گونزالس-هرناندز می‌گوید از ابتدا، اولویت‌ها جستجو برای سیارات مشابه زمین بوده است که به دور ستاره‌های نزدیک منظومه شمسی می‌چرخند. در سال 2022، این گروه کشف یک سیاره کوچک را در اطراف نزدیکترین ستاره همسایه زمین، پروکسیما قنطورس (بخشی از منظومه آلفا قنطورس متشکل از چندین ستاره نزدیک به زمین) اعلام کرد.
موفقیت ابزار اسپرسو در یافتن چنین سیاره‌های کوچکی می‌تواند نشانه‌ای امیدوارکننده برای آینده روش سرعت شعاعی باشد، که نشان می‌دهد حتی جهان‌های کوچک‌تر ممکن است در دسترس ما باشند.
به گفته محققان، سیارات اطراف ستاره بارنارد بعید است اتمسفر داشته باشند. چون خیلی به ستاره میزبان نزدیک هستند. ستاره بارنارد تنها 16 درصد جرم خورشید را دارد و به عنوان یک ستاره کوتوله M طبقه بندی می شود. علاوه بر این، روشنایی آن بسیار کمتر از نور خورشید است.
ستاره‌های کوتوله M با وجود اندازه کوچکشان، فواره‌های انفجاری شدیدی را در چند میلیون سال اول زندگی‌شان از خود ساطع می‌کنند و فوران‌های غول‌پیکر آنها می‌تواند جو هر سیاره‌ای را از هم بپاشد. چنین دنیاهایی بدون جو هیچ فرصتی برای جریان آب مایع و وجود زندگی در سطح آنها ندارند. همچنین، مدار 3.15 روزه سیاره که اخیرا تایید شده است، آن را برای جریان آب مایع یا حتی داشتن جو بسیار داغ می کند. بر اساس یافته‌ها، برخی از جهان‌های کاندید ممکن است دمای معتدل‌تری داشته باشند.
مشاهدات مستقل دیگر، از جمله داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط رصدخانه آرسیبو در پورتوریکو قبل از انهدام، و همچنین مشاهدات آینده، می‌توانند به شناسایی سیارات فراخورشیدی اطراف ستاره بارنارد کمک کنند. در واقع، تحقیقات جدید نشان می دهد که اکتشافات بیشتری در راه است.
